جدایی .شعر

خداوندا در این ایام بیمار
هراسانیم از این فرجام بسیار

جدا افتاده ایم ما از امامت
نخوانند نام این جز بر خیانت

نه از ان روی که مهدی تو تنهاست
که عالم با وجود او برپاست

حکومت در همه عالم بدستش
فروغش بر همه عالم فتادست

زمین چو میچرخد دمادم
زمین روشن میگردد سراسر

چو کشتیها بر اب دریا استوارند
چو اب برف بر ابر بر ابرها سوارند

اگر روزی هر جنبنده ای را میرسانند
اگر هفت اسمان آن بالا سوارند

اگر نمیبلعد زمین هر آن مردمان را
اگر زینت شده شب اسمانها

اگرهای چنین خیلی زیاد است
همه مدیون مهدی زمان است

نه اون تنها نباشد هر گز اما
اگر شیعه ما هستیم وای برما